Terapia psychodynamiczna – na czym polega?
Podejście psychodynamiczne jest stanowiskiem teoretyczno-terapeutycznym, w którym istotą współpracy między pacjentem i terapeutą jest dynamika przeżyć psychicznych zachodzących u obydwu tych osób oraz w obrębie stworzonej przez nich relacji. Bazą teoretyczną psychoterapii psychodynamicznej jest psychoanaliza i odkrycia jej autora Z. Freuda, ale zarazem późniejsze osiągnięcia i założenia przedstawicieli teorii relacji z obiektem (m.in. M. Klein), psychologii ego czy psychologii self H. Kohuta. Warto podkreślić, że myślenie psychodynamiczne jest z założenia otwarte na wszelkiego rodzaju nowości z zakresu psychiatrii oraz psychoterapii, płynnie integrując najważniejsze z nich w swoich ramach.
Terapia psychodynamiczna – jak przebiega?
Psychoterapia psychodynamiczna toczy się w oparciu o relację terapeutyczną, czyli silną, zaakceptowaną obustronnie więź między pacjentem, a terapeutą. We współczesnej formie sesja terapeutyczna w nurcie psychodynamicznym odbywa się „twarzą w twarz” (uczestnicy siedzą naprzeciwko siebie). Pacjent jest zachęcany do swobodnego dzielenia się swoimi myślami, fantazjami i skojarzeniami, uzyskując szczególne przyzwolenie na wprowadzanie treści wstydliwych, skrywanych w codziennym życiu. Terapeuta dostosowuje swoją aktywność do aktualnych potrzeb i możliwości pacjenta, „podążając” za wspomnianą już wcześniej dynamiką jego przeżyć psychicznych, poszukuje wspólnie z pacjentem nowego rozumienia, nie doradza. W warunkach dających poczucie bezpieczeństwa i psychicznego komfortu towarzyszy pacjentowi w przepracowaniu trudnych wątków z jego życia, rozwiązaniu nieświadomych konfliktów, zredukowaniu przymusu powtarzania dysfunkcyjnych strategii działania. Korzystając z mechanizmu przeniesienia (wyrasta ono z przekonania, że w trakcie procesu terapeutycznego pacjent zaczyna „przenosić” na terapeutę swoje uczucia, które w przeszłości żywił względem ważnej dla niego osoby, będącej w centrum emocjonalnego konfliktu; identyfikacja ta najczęściej dotyczy jednego bądź obydwu rodziców) terapeuta umożliwia pacjentowi przeżycie korekcyjnego doświadczenia emocjonalnego, które warunkuje trwałe zmiany w jego osobowości, stając się bazą do wprowadzania korzystnych zmian w funkcjonowaniu.
Terapia psychodynamiczna – czas trwania?
Z punktu widzenia formalnego terapia psychodynamiczna to zazwyczaj cykl regularnych spotkań, odbywających się z częstością 1-2 razy w tygodniu, w stałym, umówionym terminie, zawsze z tym samym specjalistą. Czas trwania procesu terapeutycznego jest zindywidualizowany i związany m.in. z rodzajem i nasileniem problemów, z którymi zgłosił się pacjent, jego motywacją do leczenia, możliwościami intelektualno-emocjonalnymi. W większości przypadków jest to okres od 6 do kilkunastu miesięcy, a czasami nawet do kilku lat. W zakres realizowanych obecnie form terapii psychodynamicznej wchodzą zarówno terapia ekspresywno-wglądowa (wykorzystująca bardziej aktywne metody oddziaływań wobec pacjenta, takie jak: klaryfikacja, konfrontacja, interpretacja) jak i, na drugim biegunie – terapia wspierająca (obejmująca: poradnictwo, wyrażanie sądów o rzeczywistości, psychoedukację pacjenta). Wybór odpowiedniej formy leczenia proponuje terapeuta, w oparciu o potrzeby i możliwości pacjenta. Zajmowanie się tą formą terapii wymaga od terapeuty ukończenia odpowiednich kursów i korzystania z superwizji.
